Evimiz

bir evimiz vardı
el yapımı iki un peteği
ortasında bir baca
kapının arkasında bir çark
etrafında çökelek postları

tam ortasında bir direk
kendinden büyük
girmişti ağır bir yükün altına

başka da
yataklar için bir maqat vardı
bir de sepet
altında, ekmek, yağ, yoğurt, süt olurdu
çalmasın diye evin kedisi

arka duvara çivili
iki-üç tahta ile raf yapılmıştı
üstünde kap-kacak olurdu
sevinirdik rafımız var diye

dokuz kardeş büyüdük
o dört duvarın içinde
omuzlarımdan genişti
bacanın deliği
ateşin alevi geçtiğinde
ev soğurdu kendi kendine

evin iki penceresi vardı
genişliği iki karış diyeyim
uzunluğu da üç karış
önünde saksı çiçeği ekili
kıl gibi ince
yan yan giderdi ki fidesi
sabah güneşine ataydı kendini

evin dört duvarı
yapışıktı komşuların duvarına
ya da onların duvarları yapışıktı evimize
kapıyı açtığında
bir yanında ahır
bir yanında mereq kokardı

arada dar bir çardak vardı
çirkin bir tunel
öğleden sonra güneş sızardı

bir lambamız vardı
gazı olunca
ışık verirdi altına
genç kızlar
camı için süs yapardı

yatıya misafir geldiğinde
dünya yıkılırdı üstümüze
değişirdi herkesin yeri

kar yağdığında
evlerin sınırı görünmezdi
kar yükseldiğinde evin önünde
koyun-kuzu hapis kalırdı
dua ederdik ki
kimse ölmesin zemheride

kış geçtiğinde
darlık biterdi sanırdık
derdik ki
yaşlılar kurtuldu artık
bahar gelende
ard arda mezar kazardık

fakirlik fırsat vermiyordu ki
yüzü gülsün insanların

sabah erkenden işe katılır
güneş yükselince nefes alınırdı

dört keçimiz vardı hepsi
dört de beyaz koyun
epey sonra
bir de ineğimiz oldu
büyümüştük
bir insan da lazımdı ki
çobanlık etsin onlara...

BONÊ MA

jû bonê ma eştîbî
xo dêştîya di petegî ardo
tam wertidi jû locini
pe kîberîde jû çerx
dormide postiqe torako

tam wertêde jû ustinı
xora girs
qutîbi binê barî giranî

zobîna qî
jû maqate cillo eştî bî
jû sepetê
binidi, non-ron-mast-sit nêyenê ro
pîsinga keyî metiro deyî

dûyare hete peydê
di-hîre textiqona raf viraştîbê
sero kabî nêyenê ro
ma xo rê sa bîyenê rafê ma esto deyî

ma new domanî bîyeme pîl
werte î çar dûyarodi
hermonê mi ra hîra bî
lona locina bonî
qilla adirîqi werdê ra
xo bê xo, bon bîyenê serdin

di pencere bonî eştîbî
hîrayina xo diboste vacî
dergîna xo kî hîre bostî
virniyêde çîçegî nayîbe ro
hênî zê muyî barî
viradi viradi şîyenê qi
xo berzo tîjîya sodirî

çar dûyarî bonî
temeqîsê bononê cîrano bî
ya qî îna temeqîyay bî bonê ma
kîber qi kerdenê ya
hete di axure
hetede mereqi boyîdenê

nawende çardaxa tengi eştîbî
tuneladi xofini
perrocra têpîya zora tîjî rişîyîni cê

jû çila a di ma eştîbî
gaz qi bî
roştî deyene binê ê xo
kenekonê azebo
sûs viraştenê came çilare

raqutenêre qi meyman ama
dîna bîyenê jû rizîyenê ma ser
caye herkesî wureyenê ya

wore qi ware
sindore bonî nêaseyenê
qörtigqi bîyenê berc
mal – melal hepis mendenê
ma döwîkerdenê qi
kes memiro çengê zimistanîdi

gucîge qi werdenê ra
tengînê qedîyenê gûya
ma vatenê
qoqimî xeleşîyay
sê qi bîyenê usar
te dima mezelî qintenê

feqirîni firsend nêdenê qi
rûye milletî biwuyu

lella be ara qutenê kari
roc qi bî berc, solix denê

çar bize ma bî têdi
çar qî mîye sipî
xêllê tepîya
jû manga a ma qî bî
bîyemê girs
jû mordem lazim bî qi
înorê şanîyîni biqero

Ercan Cengiz
Bir Delinin Aşkı