Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
Aleviler bu işareti gördüklerinde yaşamlarının üstüne çarpı atıldığını bilirler. Çarpı toplumsal hafızada tarihsel yaşanmışlıkların toplam ifadesi gibidir. Ağır bir travma halidir.
Basına yansıyan, çarpıyla işaretlenmiş kapının önünde duran, her iki elini kenetlemiş, omuzları büzüşmüş kadının fotoğrafı, işte bu dehşetin adıdır. Malatya'da işaretlenmiş evinin önünde duran kadının fotoğrafı bizlere çok şey anlatır. Yüzü korkuyla donmuş, katilini bekleyen, ama nereden geleceğini bilmeyen, ancak katili iyi tanıyan bir Kürt Kızılbaş’ın yüz ifadesidir bu. Sadece bu kare bile Alevilerin tarihsel olarak yaşadığı soykırımı anlatmaya yeter. Bir kapı, bir çarpı ve dehşete düşmüş bir yüz ifadesi... Bu aynı zamanda devletin yüzlerce yıldır Alevilere uyguladığı soykırımın da resmidir.
Bu işaretin anlamını televizyon izlerken Malatya'daki kapıları gören Maraşlı Ali dayının “yine evlerimizi işaretlemişler, katledecekler” diyen ve acıyla konuşan sözlerinden biliyoruz. Bir sabah uyandıklarında kapılarına çarpı işareti konmuş, Alevi olmayan komşularının evlerinde aynı işareti görmediklerinde sadece bir şeylerin ters gittiğini anlamış, ancak terslik onlara diğer gün katliam olarak geri dönmüştü.
Hani tarihimizden de biliyorduk; bir türlü hükmedemedikleri, asi ve direngen yönlerini kıramadıkları Kızılbaşlara karşı katliamla, soykırımla karşılık vermelerini. Koçgiri, Dersim, Maraş, Sivas, Çorum, Malatya, Gazi derken AKP'ye kadar gelen Alevi düşmanlığından bir milim değişim olmadı. “Alevi çalıştaylarıyla” başlayıp, “cami-cemevi” projesiyle harmanladıkları “devletin iyi Alevisi olma” stratejileri tutmayınca maskelerini hışımla çekip indirdiler.
Zorunlu din derslerinden dindar nesillere kadar geldiler. Maraş’ta Kürt Alevileri DAİŞ yöntemleriyle katledenler zamanın milletvekili oldular. Sivas Katliamı’nın avukatları geri kalmadı, ödüllendirildiler. Türkiye siyasi tarihine ‘Kanlı Pazar’ olarak geçen olayların mimarı Milli Türk Talebeler Birliği’nin başkanı İsmail Kahraman, bugünün TBMM başkanı oldu.
AKP'nin kapı işretlemesine kadar gelen süreci Erdoğan'ın “Cemevi, cümbüş evi”, “Ateist Alevilik” gibi aşağılama ve hedef gösteren açıklamalarından, Aleviler'i katleden Yavuz Sultan'ın adını köprüye vermelerinden, Madımak davasının zaman aşımına uğratılması sonucu “hayırlı olsun” demelerinden, Cemevi bahçesinde Alevi katletmelerinden biliyoruz.
AKP'nin toplumda yarattığı yobazlığı ve ruh halini yine Malatya'da Ramazan davulcusuna 'biz oruç tutmuyoruz. Sabah işe gideceğiz. Burada davul çalmayın' diyen Alevi aileye dönüp tekbir getirerek, “sizi de Madımak gibi yakarız” diyen güruhun linç girişiminden biliyoruz.
Sadece bununla da değil; daha önce Adıyaman'da yine Alevilerin kapıları işaretlendiğinde dönemin İçişleri Bakanı’nın “çocuklar yapmış” diyen pişkinliğinden tanıyoruz.
AKP iktidarı milliyetçi, dinci ve cinsiyetçi yapılanmasıyla ülkeyi daha derin kaoslara sürüklerken, alarm herkes içindir. Bir gün Aleviler, başka bir gün kadınlar, sonra mezarlarının üstüne tuvalet yapılan Ermeniler, başka bir gün gazeteciler derken liste uzadıkça uzar. Alevilerinki görünen bir çarpı ancak bütün sistem muhaliflerinin görünmeyen binlerce çarpısı ve çarmıhı vardır.
Ülke faşizmin zehirlediği bir ruh haliyle kıvranırken, Ege sularında boğulan Maden ailesinin dramı karşısında “oh olsun” diyebilecek kadar ölü seviciler ülkesi haline getirildi. Ölümden haz alan bir ruh hali ancak yeni cehennemler vaat edebilir.
Sürekli baş aşağıya giden ülke gerçekliğinde ise Aleviler ve bütün muhaliflerin öncelikli sorunu örgütlenme ve öz savunmadır. Unutmayalım ki Malatya'da işaretlenmiş kapının yanında duran kadının duruşu ve yüz ifadesi aslında hepimizin tarihsel hikayesini anlatır.
Rojda YILDIRIM / Politika
